Saturday, March 27, 2010

Angel Locsin for Liza Maza

 

Isang video kung saan ay sinasabi ni Angel Locsin, aktres at tagapagsulong din ng karapatan ng mga kababaihan ang kanyang mga rason kung bakit siya ay boboto para kay LIZA MAZA.
 
Ito ay kuha sa shoot ng MAZALine, kasama si Sandra Araullo, anak ni  Bagong Alyansang Makabayan chair Carol Araullo.

Source: Sinagharaya’s YouTube channel.

Friday, March 26, 2010

Children Call for the Release of Love Ones, Freedom for the 43



Egoy and Vince, son of Dr. Merry Mia and grandson of Dr. Alex Montes (together with relatives of the Morong 43 and Salinlahi Alliance for Children's Concerns) asking the military to release the 43 Health Workers from illegal detention.

This only shows that even kids know how to express the sentiments of those who are in pain!

THE DOCTOR IS IN PAIN!
FREE THE 43 HEALTH WORKERS NOW!

Date the video was shoot: March 06, 2010

Wednesday, March 24, 2010

PARA SA DI MATAPOS TAPOS NA ISYU NG NAGLILIPARANG BANGKO SA PUP

Nakakalungkot na sa kabila ng napakabigat na laban ng mga kabataan at ng mga iskolar ng bayan sa PUP ay mas nagiging laman pa ng mga discussions, blog articles, online forums at ilang mga pahayag sa media ang di-umanoy “DI-AKMA at NAPAKABAYOLENTENG” aksyon ng mga estudyante hinggil sa nakaambang tuition fee increase sa PUP. Nakakarindi na maging sa internet ay mas nagiging laman na ng usapan ang nagliliparang bangko, mesa at ang arawang pagsusunog ng mga estudyante sa PUP kesa sa tunay na isyu. Nakakahiya na sa kabila ng papaigting na protesta ng mga kabataan laban sa TFI ay walang sagot ang pamahalaan kundi ang tigilan na ang karahasan.

KAMI PA BA ANG NAGIGING MARAHAS? KAMI PA BA ANG NAGIGING BAYOLENTE? KAMI PA BA ANG MAY MGA DI-AKMANG AKSYON? Hindi ba’t mas marahas na sa isang bansang tulad natin ay ipinagkakait sa iyo ang karapatan mo para sa mura at kalidad na edukasyon? Hindi ba’t mas bayolente na patayin mo ang pag-asa ng bawat kabataan para makapagtapos at magkaroon ng magandang kinabukasan dahil sa pag-aabondona ng gobyerno sa sektor ng edukasyon? At hindi ba’t mas DI-AKMA na ipinapapasan mo sa mga estudyante ang bayaring dapat ay responsibilidad ng gobyerno sa pamamagitan ng garapalang pagtataas ng matrikula? Hindi ba’t mas marahas, mas bayolente at mas di-akma na imbes na dinggin mo ang hinaing ng mga kabataang ito ay patuloy ka sa pagbibingi-bihngihan at pagpapatuta sa isang gobyernong kailanman ay hindi nagbigay pagpapahalaga sa mga kabataan!

Nais ko lang bigyan diin na mas malaking usapin HIGIT SAAN PA MAN ang isyu ng halos 2000% Tuition Fee Increase! Ito ang tunay na isyu. Ito ang usapin. Ito ang mahalaga. Huwag tayong magpalunod sa argumento ng iilang makasarili at may kakitiran ang pag-iisip. Dahil sila ang walang alam. At sila ang walang pakialam sa tunay na kalagayan ng bawat iskolar ng bayan!

Ngunit para sa nais ng kasagutan kung ano nga ba ang kahalagahan ng mga ginagawang protesta ng mga estudyante ng PUP, ito ang ilang punto na dapat nyong ikonsidera:

Ang paghahagis ng upuan, mesa at pagsusunog ng mga bulok na kagamitan ng PUP ay isang simbolikong protesta upang irehistro ang matinding galit ng mga estudyante hinggil sa nakaambang pagtataas ng matrikula. Hindi ito isang barbarikong aksyon tulad ng paratang ng iba. Ito ay paninindigan upang protektahan ang batayang karapatan ng libo libong iskolar ng bayan at ng bawat kabataan!

Ang galit ng mga estudyante ng PUP ay hindi lamang bunga ng nakaambang tuition fee increase. Ito ay bunga na rin ng kawalan ng tiwala at matinding disgusto ng mga estudyante sa administrasyon ng PUP dahil na rin sa ilang ulit na panggigipit sa mga ito.

Sa ilang taon nang panunugkulan ni Dr. Dante Guevarra bilang president ay napakarami ng polisiya ang kanyang ipinasa na sumisikil sa mga batayang karapatan ng mga estudyante. Nandyan ang tangkang 650% tuition fee increase o P12 to P75/unit increase noong 2007. Nandyan ang P300 to P500 increase sa PUPCET fee. Nandyan ang mga iligal at mapanikil na bayarin na patuloy na binabayaran ng mga estudyante ng PUP tulad ng SIS Fee, energy fee, processing fee, scannable and dev't fee atbp. Nandyan din ang pakikipagsabwatan ng administrasyon ni Guevarra sa mga ahente ng military upang tiktikan ang mga lider estudyante. Nandyan din ang panggigipit sa bahagi ng publikasyon at konseho ng mag-aaral dahil na rin sa pagiging kritiko nito sa administrasyon ng PUP.

Sa mga ilang nabanggit na pambabalahura sa mga iskolar ng bayan, hindi pa ba ito sapat upang magsiklab ang galit nila? Hindi pa ba ito sapat upang sabihing walang mali sa ginagawa ng mga estudaynte at ang mali ay ang tahasang pagbabalewala sa demokratikong karapatan ng mga kabataan para sa edukasyon? At hindi pa ba ito sapat upang makiisa ka sa laban nila imbes na maging kritiko ng akto nila? Ang tunay na isyu ay ang nakaambang tuition fee increase at ang tunay na salarin na dapat usigin ay ang gobyerno at hindi sila. Hindi ang mga estudyanteng lumalaban para sa karapatan maging ng iba. Marahil ay nakikisimpatya ka din naman sa kanilang laban ngunit nagpapatali ka pa rin sa ideya na mali ang ginagawa nila kaya nandyan ka pa rin at walang pakialam. Isipin mo, mas ayos nang masira ang mga silya, mesa at iba pang kagamitan kesa ang kinabukasan mo at ng bawat kabataan ang sirain nila.

At para sa nagsasabing kayang iresolba ito sa tahimik na paraan tulad ng pakikipag-diyalogo. Hindi namin kahit kailan itataya o isusugal ang kinabukasan ng mga kabataan sa isang diyalogo kasama ang mga taong wala namang kredibilidad sa pagtupad ng kanilang mga binibitawang salita. Isa pa, sa mga nakaraang diyalogo ay lalo lamang nilang pinatutunayan ang pagiging anti-estudyante nila. Sabi ng administrasyon noong March 22 sa isang diyalogo: “Kaya nga natin maagang pinaabot sa mga estudyante na magtataas tayo ng tuition fee nang sa ganon ay kung hindi nila kayang pumasok sa PUP, ay wag na silang pumasok. Kailangan lang naman natin silang i-mind set”.

 Dagdag pa nito ay nagbitiw din ng salita si Dr. Guevarra na kung hindi daw kaya ng mga estudyante ang pagtataas ay wag na daw tayong mag-aral. Ito ba ang diyalogong aasahan mo sa ganitong kalaking usapin? At dito mo ba isusugal ang kinabukasan ng libo libong kabataan?

Lilinawin ko din na ang isyu ay hindi KUNG KAILANGAN BA NG TUITION FEE INCREASE dahil ang susing usapin ay KUNG NARARAPAT BA ITO! Nararapat ba ito sa isang pamantasang dapat ay binibigyan ng pondo ng pamahalaan. Dahil ang mas nararapat ay ang manawagan upang bigyan tayo ng mas mataas na badyet upang masustina ang pangangailangan ng mga iskolar ng bayan at hindi sa pamamagitan ng pagpapapasan sa estudyante ng mga kaukulang bayarin. 

At sa ngayon, nagpahayag na ang Malakanyang na itigil na ang marahas na pagkilos lalo't dinidinig pa ang panukala.

Ngayon, ibalik natin sa kanila ang pakiusap nila na kung maari ay tigilan na nila ang pagpapahirap at panggigipit sa mga kabataan at sa mga iskolar ng bayan!At ibigay na dito ang kanilang demokratikong karapatan para sa edukasyon!

Ang mga protestang isinasagawa ng mga kabataan ay hindi isang pakiusap o papakikipag-kompromiso sa gobyerno, ITO AY PANININGIL SA RESPONSBILIDAD NG PAMAHALAAN upang bigyan tayo ng kalidad na edukasyon. At ito ay magpapatuloy hanggang ang ating gobyerno ay patuloy sa pag-abandona sa sector ng edukasyon!

IBASURA ANG HEMA OF 1995!
TUTULAN ANG LTHEDP!
ITAAS ANG BUDGET SA EDUKASYON!


EDUKASYON PARA SA LAHAT!!!

Tuesday, March 23, 2010

SONA ng BAYAN!

Ito ang pinakauna kong blog post noong panahon na sinubukan kong gumawa ng blog. Anyway, in-import ko ito dahil deactivated na yung previous blogsite ko. Binasa ko ito uli at kahit wala na syang element ng TIMELINESS eh ayos pa rin: 

ANIM NA ARAW NA LANG at gaganapin na ang pang-siyam at pinakahuling State of the Nation Address (SONA) ni Gloria.

Masyado lang akong nasasabik na makita kung ilang libong mamamayan na naman ang magmamartsa sa lansangan upang idaos ang “SONA NG BAYAN!”.

Ilang magsasaka kaya ang luluwas ng Maynila para ipanawagan ang sariling lupa at at tunay na repormang agraryo.

Ilang manggagawa kaya ang ‘di mangingiming lumiban sa kanilang trabaho para ipanawagan ang disenteng trabaho at mas mataas na sahod.

Ilang kabataan na naman kaya ang mangangahas na mag-walk out sa klase para sumuporta sa laban ng batayang sektor at ipanawagan ang Edukasyon para sa Lahat.

Ilang kawani ng gobyerno kaya ang muling magbo-boycott ng SONA ng presidente at sasama sa lansangan upang magmartsa.

Ilang abogado, duktor, scientist at mga propesyunal kaya ang makikilahok sa protesta.
Ilang politiko, artista at mga sikat na personahe kaya ang magsasalita sa entablado para sa kanilang sariling agenda bukod sa pagkundena sa mga programa at patakaran ni Gloria!

ILANG LIBO KAYA SILA (KAMI)?

Protesta ANTI- SONA ang pinakaunang demonstrasyon nilahukan ko bilang aktibista.

Tanda ko pa lahat ng nangyari nang unang sumama ako sa rali; konti ang pagkain, nabilad sa araw tapos umulan, basta mahirap. Pero hindi ko alam kung bakit hindi ko yun ininda. Siguro, dahil sa agitation na naramdaman ko. Masaya ako noon dahil naging bahagi ako ng pagkilos ng mamamayan. Naging bahagi ako ng laban nila (namin).

Naalala ko tuloy yung dating nilahukan kong rali para ipinawagan ang TUNAY NA REPORMANG AGRARYO at PAGBASURA SA CARPER. Agitated ako nun kahit walang tigil ang ulan. Nagbibigay ako ng mga leaflets sa mga tao habang nagmamartsa. May lalaki akong nilapitan at binigyan ng leaflets, mariin nya itong tinanggihan. Sa kabila ng pagpapaliwanag ko sa kanya ay panay ang tugon nya na: Sayang lang ang pagod n’yo, wala na kayong magagawa dyan! Walang kwenta ang pinaglalaban nyo!

Ewan pero sobra akong nainis sa pahayag nyang yun! Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon na lamang ang pag-uudyok nyang wala na “kayong” magagawa. Sino ba ang tinutukoy nyang “kayo”? Hindi ba’t ito ang mamamamayan? Hindi ako makapaniwala sa paniniwala nyang wala ng magagawa ang mamamayan.

Sa bawat pagsambit nya ng kanyang linya ay para bang sinasabi nyang WALANG KAHIRAPAN, WALANG KAGUTUMAN, WALANG PAGLABAG SA KARAPATANG PANTAO at PARA BANG WALANG DEMONYO SA PALASYO!

Naisip ko tuloy, siguro hindi pa nya nararanasan ang kahirapan, kagutuman at panghahaharas ng estado na isinisigaw namin. (inosente lang ang nagtataka)

At naisip ko lang, baka sa panahon na maranasan nya ang kahirapan, kagutuman, pandarahas, panunupil, pananamantala o mawalan ng trabaho ay saka nya lang mapagtanto na totoo pala ang kahirapan at kagutumang inakala nyang haka haka lamang ng mga tinagurian nyang patay gutom na mga magsasaka. Saka nya lang itatanong sa sarili nya bakit nga ba ito nangyayari. Saka nya lang maisip na totoo pala ang panunupil ng estado sa mamamayan at malaki ang pananagutan dito ng gobyerno. Saka lang nya maintindihan kung bakit nung panahon na tumanggi syang basahin o kunin man lang ang leaflets na inaaabot ko ay pilit ko sa kanya itong ipinaiintindi. Saka nya lang malalaman ang sagot sa tanong kung bakit may aktibista. Saka nya lang itatanong sa sarili nya kung bakit nga ba mayaman ang Pilipinas pero naghihirap ang sambayanang pilipino (MKLRP). Saka nya lang maiisip na nakikinabang pala s'ya sa tagumpay ng 'taong bayan' pero wala s'yang pakialam!

At saka nya lang mapagtatanto na nagkaroon pala sya dati ng pagkakataon na ipaglaban ang kanyang karapatan ngunit kinutya nya ito at tinanggihan.

Pero ang nakakalungkot ay HINDI LAMANG SYA NAG-IISA!

Napakaraming tao na hanggang ngayon ay kwinikwestyon pa rin ang kahalagahan at tagumpay ng sama samang pagkilos. Napakaraming tao ang hanggang ngayon ay ‘di pa rin alam ang nararapat nilang gawin o kung alam man nila ay wala silang PAKIALAM. Napakaraming tao ang hanggang ngayon ay di marunong makinig at umintindi ng kanyang kalagayan.


At napakarami pa ring taong nais manatili sa pagitan ng dalawang nagtutunggaliang pwersa ng lipunan at habang buhay na sumalig sa kanilang Comfort zone.

Pero ang maganda ay MAY PAGKAKATAON PA.

May pagkakataon pa para makinig, umintindi at manindigan para sa mga panlipunang usapin. Sa totoo lang, wala ng ibang panahon para lumaban. Ngayon na ang panahon para manindigan!

Isipin mo, hindi lang sumisigaw ang taumbayan sa kalsada (rali) tulad ng iniisip mo, SILA AY NANININDIGAN SA BAWAT SIGAW! At bawat sigaw ay may kasamang pag-asa na darating araw na may lupa na ang bawat magsasaka; may trabaho at karampatang sahod ang bawat manggagawa; may edukasyon ang bawat kabataan; natatamasa ang karapatan ng bawat isa; at may maayos at tapat ng serbisyong panlipunan!

Ito ang pinaglalaban nila!

Isipin mo, hindi tayo ang nag-umpisa ng laban ng sambayanang Pilipino. Matagal na ito sa kasaysayan. Ngunit, kaylangan lang nating ipagpatuloy ang kanilang naging tagumpay!


Kung hindi ka kikilos,
ILANG MAYAMAN PA ANG LALONG YAYAMAN,
AT MAHIRAP ANG LALONG MAGHIHIRAP?
ILANG KABATAAN PA ANG MAGTATRABAHO SA NAPAKAAGANG PANAHON?
ILANG MAG-AARAL PA ANG GA-GRADUATE NGA NGUNIT WALANG ALAM

AT ILANG GLORIA PA ANG HINIHINTAY MONG DUMAAN?

Huwag kang maging unfair sa henerasyong tinatarantado ng iilan dahil may panahon ka naman para lumaban.

AT HIGIT SA LAHAT,
Huwag mong hayaang habambuhay ka na lang maging “BENIFICIARIES” ng tagumpay ng mamamayan!

Monday, March 22, 2010

Saturday, March 20, 2010

Mensahe ng Pakikiisa sa Laban ng mga Iskolar ng Bayan

Since I am part of our Sintang Paaralan o ng Polytechnic University of the Philippines, minarapat kong ilagay ang aming official statement sa personal blog ko:


Bayan Muna Partylist (PUP Chapter) is one with the students of PUP and our friends in the fight to stop tuition fee increase. The students walk-out last friday and continuing protests against the PUP administration's proposals to implement a more than 1,500% tuition hike from P12 to almost P300 per unit only show the students' resolve to stop any fee hike for the sake of future students of the university.

We are vehemently opposed to the administration's proposals to increase tuition in PUP precisely because any fee increase will make education a costlier commodity, and thus will deprive more youth of the chance to get quality education in the tertiary level. At present, education has become a privilege only for those who can afford it.

Majority of Filipino youth can no longer afford a college education. The PUP remains as one of the very few universities left in the country that offer relatively affordable tuition per unit, after the University of the Philippines System earlier increased tuition, its other fees and rebracketted its STFAP.

The administration's proposals to increase tuition in PUP, beginning with incoming freshmen, are clearly shameless, insensitive, unjustifiable and unacceptable, however which way we look at the issue. If they have no other proposal favorable to students, it would be for the best that they resign their posts so that new administrators may be able to take charge and offer alternative remedies.

We strongly stand and believe that education is a right and can be made accessible to all, regardless of socio-economic status. Quality education need not be costly for students, especially in state colleges and universities, if only the national government allocates sufficient budget for education.

BAYAN MUNA PARTYLIST has consistently fought for the youth and students' rights and welfare. To stop tuition hikes, our representatives in Congress filed resolutions and bills that respond to the youth and students' needs, such as House Bill 2440: An Act Imposing A Three Year Moratorium On Tuition And Other Fee Increases On All Educational Institutions.

We have called on the president, fellow legislators, and proper government agencies such as the CHEd and DepEd, to do what it takes to prevent tuition hikes and to make quality education accessible to more youth. And we have eventually reached a certain degree of success. Our House Bills have been deliberated in Congress yet some representatives kept stalling the bills' approval until the 14th Congress adjourned. Therefore we will continue the legislative actions for the youth when the next Congress opens after the polls, now with Representatives Satur Ocampo and Liza Maza to represent us in the Senate in the future.

Representative Teddy Casino said before in the Plenary, "... It is not enough to have a moratorium on fee increases in our SUCs. As important will be a substantial increase in their budgets. I expect that in the next budget hearings, the Executive will present a budget that increases the SUCs share by 30-50% of their existing budgets."

He also challenged Congress to "immediately act on pending measures that seek to regulate tertiary education and ensure its affordability in order to guarantee the youth's right to an accessible, if not free and quality education. The President should also certify these as urgent..."

We have every reason to continue the fight for our right to education here in PUP, in the streets and in the halls of Congress and the Senate

FOR THE STUDENTS WE REMAIN,
Bayan Muna Partylist (PUP Chapter)

YOUTH RISE UP!
PUP Community Unite!
Stop Tuition and Other Fee Increases (TOFI)!
Moratorium on all TOFI Now

Related post:
Kabataan Partylist